M O T E L

Κάποιες φορές σκέφτομαι πως θα ήταν να έπαιζα μουσική σε μπάρ. Να βρίσκομαι πίσω από την κονσόλα, με το ακουστικό κολλημένο στο αυτί και το περισπούδαστο ύφος του ξερόλα dj που μόνο αυτός καταλαβαίνει πόσο σπουδαίο είναι αυτό που παίζει. Με όλες τις γκομενίτσες να έρχονται και να ζητάνε να τους παίξω το τάδε κομμάτι και εγώ να τις κοιτάω με το φρύδι σηκωμένο και να παίζω αυτό που γουστάρω εγώ - και γι' αυτό να τις ξετρελαίνω πιό πολύ...

Μετά βέβαια ξυπνάω από το περπάτημα στα σύννεφα, και ανακαλύπτω πως βρίσκομαι από την εδώ μεριά του μπαρ. Όχι ακόμα κατεστραμμένος αλλά στα σίγουρα αλκοολικός. Με τα μάτια μισόκλειστα από το μεθύσι και με το ηλίθιο χαμόγελο κολλημένο στη μάπα. Με όλες τις γκομενίτσες να κρατούν τις αποστάσεις τους από το χαμένο κορμί, και εμένα να περιμένω την μοιραία γυναίκα να έρθει και να κάτσει δίπλα μου...

...και να 'ναι κι' αυτή τύφλα, μπάς και συνεννοηθούμε...

Τί μουσική θα έπαιζα στο μπάρ του φίλου μου, αν ήταν ακόμα δικό του; Τί μουσική θα ήθελα να ακούσω μέσα στο μεθύσι μου;

Θα σας το πώ την Παρασκευή το βράδυ, μετά τις 12... (γιατί Κυριακή απόγευμα θα λείπω)